LUGARES PARA DESCUBRIR

A finais do século VII os visigodos deixáronnos a Igrexa de Santa Comba,, unha das máis antigas de Galicia. Parece que puido formar parte dun antigo cenobio ou mosteiro. Á sensación de misterio contribúe a iluminación natural con xanelas pequenas a diferentes niveis, que recrean distintos ambientes, potenciados tamén pola diferenza de alturas entre as naves. As naves, todas elas en ladrillo, cóbrense con bóvedas de canón, coa excepción do cruceiro que está cuberto con bóvedas de aresta, o que contribúe a marcar o centro simbólico da igrexa.

Cobra protagonismo o arco de ferradura, que separa o altar, con pequeno peralte e non tan pechado como os que en épocas posteriores usarán os musulmáns. A decoración que ten a igrexa, limítase a un sogueado e aos capiteis das columnas que flanquean o altar. Dous deles son de época romana e os outros do século IX.

A ábsida conserva pinturas da segunda metade do século XVI, restauradas no ano 2003, nas que se representan escenas relixiosas. Preside a igrexa unha talla de madeira policromada da época barroca que representa a San Torcuato ou San Trocado.

No interior da igrexa consérvase un gran número de vestixios romanos. Así como un antigo sepulcro de mármore, onde se conta que estivo o corpo de San Torcuato, un dos primeiros discípulos do Apóstolo Santiago, antes de ser trasladado ao mosteiro de Celanova.

Sabías que… Santa Comba foi o primeiro edificio da provincia de Ourense declarado monumento nacional no ano 1921!

 675 182 344

Sta. Comba, 45, 32846 Santa Comba, Province of Ourense

O asentamento, integrado na antiga rexión romana de Lusitania -que en gran parte, a finais do século III pasou a ser “Provincia Gallaeciae”- situábase a medio camiño da antiga Vía XVIII de Antonino ou Vía Nova, que unía Braga con Astorga.

Situado á beira desta vía atopamos o conxunto arqueolóxico de Aquis Querquennis, accesible en todo ou en parte dependendo do nivel do encoro. Declarado B.I.C. (Ben de Interese Cultural) no ano 2018.

Está composto por:

O campamento militar romano

O campamento romano, da cohorte III da lexión Sétima Gémina, foi un dos epicentros militares desde os que se activou a construción deste roteiro. Ata a actualidade, escaváronse e consolidaronse, total ou parcialmente, un 200 m. de muralla perimetral, coas súas torres sucesivas e alternantes, así como dúas importantes entradas, pórtaa Principalis Sinistra (Porta Principal esquerda) e Pórtaa Decumana (Porta Oeste), á parte dun pequeno sector do foso. Nas últimas escavacións se exhumaron as letrinas.

  • Barracóns da Tropa.. O seu esquema é moi sinxelo. Á esquerda a residencia do centurión, dez cubículos dos soldados (“contubernia”) con capacidade para oito soldados, para os oitenta soldados de cada centuria, e o correspondente patio ou “impluvium” dotado de cisterna no punto medio.
  • El hospital («Valetudinarium»). A súa planta imita a dunha “ domus” romana, coas súas múltiples dependencias ordenadas ao redor dun patio central (“peristilum”).
  • Los hórreos («Horrea»). Destinado a almacenar os cereais e demais vituallas para o consumo humano e dos cabalos.
  • Principia.Edificio medular do campamento. Consta dun foro, unha basílica, e un “ aedes” (pequeno templo). Como novidade, un pórtico cuberto ao redor.

A mansión

A mansión viaria, ou o que é o mesmo, unha pequena hospedaxe ou posta de descanso para os viaxeiros que percorrían a vía, escavouse o que parece un edificio hostaleiro co seu gran patio cuberto, con forno panificador nunha das esquinas, un sector destinado aos aposentos e un patio próximo exterior provisto do correspondente pozo para dar de beber aos animais
de transporte e montura.

Augas termais

Xenerosas fontes termais brotan impetuosas entre os restos dun balneario ou balneario. Trátase de augas minerais hipertermales , cunha temperatura media de subida de 45 °C, característica física fundamental que, xunto aos seus elementos mineralizantes , determinarán as súas indicacións terapéuticas. . A principal indicación son as afeccións relacionadas co sistema músculo-esquelético, como o reumatismo dexenerativo ou inflamatorio . Outro grupo de patoloxías que se poden tratar serían as afeccións respiratorias. Estas fontes termais están situadas nun lugar de indubidable beleza que invita ao descanso.»

    

Sabías que... O complexo arqueolóxico de Aquis Querquennis está situado á beira do encoro de As Conchas. Dependendo do nivel da auga pódese acceder a todo, parte ou non se pode ver nada do xacemento!!

988 040 127 / 615 582 991

32846 Porto-Quintela, Ourense

info@querquennis.com

www.querquennis.com

Aquis Querquennis

A igrexa parroquial de San Pedro de Bande, do século XVIII, é de estilo barroco e atópase na capital do Concello. O seu exterior é de robusta e sobria arquitectura, o que lle dá un aire de fortaleza, que se ve reforzado coa construción da casa reitoral.

Servindo de verde pórtico á igrexa e á casa reitoral atópanse tres carballos, incluídos no «Catálogo de árbores senlleiras de Galicia» (Catálogo de árbores singulares de Galicia), os cales, segundo conta a tradición popular, indican o tempo de sementar as patacas (carballo do medio), o millo (carballo do norte) e as fabas (carballo do sur).
 

Sabías que... Estes carballos talvez poidan ser relacionados con distintas accións levadas a cabo no século XV a favor da independencia do Concello de Bande respecto ao Mosteiro de Celanova!!

Rúa San Roque, 49, 32840 Bande, Ourense

gl_ES